Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
leerlingen udens college - escola daniel sampaio 2009
exchange Uden (NL) - Sobreda (PT)
Dit is de uitwisseling blog van leerlingen van het Udens College uit Uden, en leerlingen van het Escola Daniel Sampaio in Sobreda Portugal. Deze blog wordt gemaakt om informatie uit te wisselen met het thuisfront tijdens de afwezigheid. Elke leerling voegt een stukje toe (tekst en foto’s) waardoor het uiteindelijk een digitaal archief vormt.
Anne Hubers, Ceyda Köken, Thijs van Oirschot, Mattijs Claassen, Milou Manders, Louise Megens, Ionna Vassiliou, Maureen Rovers, Marinka Wintjes, Sophie van Haandel, Irene Hanenberg, Wouter Smits, Nancy de Groot, Natasja Rooijendijk. Brechje Verhoeven, Roy Verhoeven, Roy Wolters
Inge Vlierman, Karel den Biggelaar en Margriet Baasbank (Inkamar)
Anne Hubers, Ceyda Köken, Thijs van Oirschot, Mattijs Claassen, Milou Manders, Louise Megens, Ionna Vassiliou, Maureen Rovers, Marinka Wintjes, Sophie van Haandel, Irene Hanenberg, Wouter Smits, Nancy de Groot, Natasja Rooijendijk. Brechje Verhoeven, Roy Verhoeven, Roy Wolters
Inge Vlierman, Karel den Biggelaar en Margriet Baasbank (Inkamar)
van karel en inge
Van Inge en Karel.
Wat een welkom, en wat een gastvrijheid. Het is bijna teveel. Inge en ikzelf zijn ondergebracht in een groot, luxe hotel aan de kust. 's Zomers vol vakantiegangers, en nu vooral bevolkt door zakenmensen en voetbalteams uit allerlei landen die hier komen trainen. Grote kamers, een grote lounge, brede gangen en allerlei extra's zoals deze huurcomputer waar elk halfuur 2 euro in verdwijnt. We worden 's morgens opgehaald door 1 van de vrouwelijke collega's Fernanda of Lurdes. 's Avonds na het programma weer afgezet, en weer later weer opgehaald om te gaan eten. We hebben de eerste dag gegeten op het strand in een van de nieuwe strandpaviljoens, een heuse octopus met kop en kont. Inge wilde graag een vis zonder graten. Nou die hjeeft ze gekregen. Eerst gekookt en darna gegrild.
De tweede dag bij Fernanda thuis, en derde dag bij Lurdes thuis) en kennis gemaakt met haar muzikale zoon die in Engeland een band heeft (jamblin). Gisteren waren we zo laat thuis dat Lurdes het niet meer op kon brengen voor ons te koken. De vis die haar man speciaal voor ons gevangen heeft in de oceaan, blijft dus in de diepvries. Vandaag eten we met de kinderen en ouders op school. De dagen zijn erg lang, maar erg gezellig. Vooral de karaokebar aan het strand waar alle leerlingen waren en verder geen verdere gasten , bleek en prima podium voor de zang en danskunsten van Lurdes en Inge, die helemaal uit hun dak zijn gegaan.
Sobreda is volop in ontwikkeling. De hele kust wordt hier aangepakt en gemoderniseerd. Het typische Portugal met kleine straatjes, witte huisjes en kleine vissersbootjes is hier verleden tijd. De oceaan blijft hetzelfde. Prachtig. Hoge golven waar vooral surfers uit heel Europa op af komen.
Onze leerlingen zijn geweldig. De aanvankelijke schroom is zo goed als verdwenen. Ze communiceren vooral in het Engels en met hun speciale lichaamstaal die jongeren eigen is. Ze hebben veel bekijks en vallen op door hun lengte.
Hun bijbaantjes zijn onderwerp van discussie. Hoe kun je dat nou combineren met school? Dat fenomeen kennen ze hier niet. Wat ze ook niet of nauwelijk kennen is uitgaan. Maar het schijnt dat de ervaring die onze leerlingen hier achterlaten dat al enigzins aan het veranderen is. Tijdens de karaoke avond die eigenlijk tot 23.30 zou duren hebben veel Portugese leerlingen naar huis gebeld of het niet wat laten mocht worden. En dat is het geworden.
Een andere traditie die momenteel verbroken wordt is de temperatuur. Op school is geen verwarming omdat dat nooit nodig is. Deze winter lijkt de temperatuur voor het eerst sinds lange tijd onder het nulpunt te schieten. Vanacht heeeft het licht gevroren. In de personeelskamer stonden twee ielige electrische kacheltjes te ronken. En 's avonds zitten de Porutgezen op de bank met een deken om zich heen.
Wat een welkom, en wat een gastvrijheid. Het is bijna teveel. Inge en ikzelf zijn ondergebracht in een groot, luxe hotel aan de kust. 's Zomers vol vakantiegangers, en nu vooral bevolkt door zakenmensen en voetbalteams uit allerlei landen die hier komen trainen. Grote kamers, een grote lounge, brede gangen en allerlei extra's zoals deze huurcomputer waar elk halfuur 2 euro in verdwijnt. We worden 's morgens opgehaald door 1 van de vrouwelijke collega's Fernanda of Lurdes. 's Avonds na het programma weer afgezet, en weer later weer opgehaald om te gaan eten. We hebben de eerste dag gegeten op het strand in een van de nieuwe strandpaviljoens, een heuse octopus met kop en kont. Inge wilde graag een vis zonder graten. Nou die hjeeft ze gekregen. Eerst gekookt en darna gegrild.
De tweede dag bij Fernanda thuis, en derde dag bij Lurdes thuis) en kennis gemaakt met haar muzikale zoon die in Engeland een band heeft (jamblin). Gisteren waren we zo laat thuis dat Lurdes het niet meer op kon brengen voor ons te koken. De vis die haar man speciaal voor ons gevangen heeft in de oceaan, blijft dus in de diepvries. Vandaag eten we met de kinderen en ouders op school. De dagen zijn erg lang, maar erg gezellig. Vooral de karaokebar aan het strand waar alle leerlingen waren en verder geen verdere gasten , bleek en prima podium voor de zang en danskunsten van Lurdes en Inge, die helemaal uit hun dak zijn gegaan.
Sobreda is volop in ontwikkeling. De hele kust wordt hier aangepakt en gemoderniseerd. Het typische Portugal met kleine straatjes, witte huisjes en kleine vissersbootjes is hier verleden tijd. De oceaan blijft hetzelfde. Prachtig. Hoge golven waar vooral surfers uit heel Europa op af komen.
Onze leerlingen zijn geweldig. De aanvankelijke schroom is zo goed als verdwenen. Ze communiceren vooral in het Engels en met hun speciale lichaamstaal die jongeren eigen is. Ze hebben veel bekijks en vallen op door hun lengte.
Hun bijbaantjes zijn onderwerp van discussie. Hoe kun je dat nou combineren met school? Dat fenomeen kennen ze hier niet. Wat ze ook niet of nauwelijk kennen is uitgaan. Maar het schijnt dat de ervaring die onze leerlingen hier achterlaten dat al enigzins aan het veranderen is. Tijdens de karaoke avond die eigenlijk tot 23.30 zou duren hebben veel Portugese leerlingen naar huis gebeld of het niet wat laten mocht worden. En dat is het geworden.
Een andere traditie die momenteel verbroken wordt is de temperatuur. Op school is geen verwarming omdat dat nooit nodig is. Deze winter lijkt de temperatuur voor het eerst sinds lange tijd onder het nulpunt te schieten. Vanacht heeeft het licht gevroren. In de personeelskamer stonden twee ielige electrische kacheltjes te ronken. En 's avonds zitten de Porutgezen op de bank met een deken om zich heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten